Christenen in Kirkuk

De christelijke leiders in Syrië en Irak hebben veel hulp nodig voor de opvang van ontheemden. Kirkuk was voor de oorlog een stad met 1,5 miljoen inwoners. Nu zijn er een half miljoen vluchtelingen bij gekomen. Velen wonen nog steeds in een tent. Het bisdom Kirkuk/Suleymania telde 7.000 christenen voordat de gevechten begonnen, nu zorgt de gemeenschap ook nog eens voor 4.000 vluchtelingen.

Yosé Höhne – Sparborth bezocht ze vorig jaar nog en stelde toen vast, dat het onderkomen verschrikkelijk primitief was. Nu is Yosé Höhne er weer en ze berichtte dat bijna alle ontheemden beter onderdak hebben gekregen. Ook is er genoeg kleding. Sommigen vinden werk en kunnen wat extra geld verdienen. Je ziet enige vooruitgang in de onderkomens als je het vergelijkt met vorig jaar, dat komt door hulp en door eigen kleine verdiensten.

Ondertussen merk je wel dat het land onder geweld gebukt gaat. En er zijn volop problemen. Wie een baan heeft op scholen, kreeg al 4 maanden geen salaris. De grote vluchtelingenstroom legt een claim op de voorzieningen.

Tegen al die ellende in willen bisschoppen, monniken en religieuzen dat de christenen in hun land blijven. Ze zien het Midden-Oosten als de wieg van het Christendom. Yosé Höhne meldt van gesprekken met christelijke leiders, die haar zeggen: ‘Hier horen we thuis sinds duizenden jaren. We waren er al voordat de islam er kwam’. De leiders hechten aan een vreedzaam samenleven.

Yosé Höhne verblijft bij aartsbisschop Mirkis van Kirkuk. Hij huurt 14 huizen om gevluchte studenten kansen te geven. Hij geeft ze onderdak, eten, internet. Kirkuk laat ze gratis studeren: 250 jongens (christenen en jazeedees) en 140 dames (christenen, jazeedees en moslims); alleen moslimjongens neemt Mirkis niet op, dat zijn er te veel, hij zou overvraagd worden. Bij de kathedraal is een kleine kliniek, en er komt binnenkort een tandartspraktijk voor de ontheemden. Er zijn artsen die iedereen gratis hun diensten aanbieden, ongeacht de achtergrond van mensen qua religie of etniciteit.

De Dominicanessen in Erbil (zelf vluchtelingen) hebben met wooncontainers een christelijke school gebouwd voor 500 ontheemde leerlingen, omdat deze niet welkom waren op de Koerdische scholen. De Syrische monniken van Al Khalil vangen binnen Syrië zo’n 5000 mensen op, christenen en moslims. Hun collega’s in Suleymania (2 personen) vangen 200 ontheemde personen op, bijna allen zijn ondergebracht in wooncontainers.

Een van de zusters in Suleymania, zuster Friederike, maakte een theaterperformance met christenen, moslims, jazeedees/ Koerden en Arabieren samen bij wijze van traumaverwerking. Met Kerstmis is er een presentatie van de groep. Ze werken op alle denkbare en ondenkbare manieren aan vergeven en verzoenen, en samen weten ze dat Daesh niet de islam is. Zuster Friederike: ‘We waren goede bevriende buren, we laten ons niet tegen elkaar uitspelen’.

Foto: Studentes die niet naar huis kunnen, omdat het te ver weg is, maken samen eten klaar.