Na de klimaattop: Johan van Dalen

De COP 26 in Glasgow is ten einde. Tussen alle politici en ingenieurs zijn er ook mensen actief geweest vanuit de Raad van Kerken. Hieronder leest u hoe zij de top beleefd hebben. De kerkelijk top heeft al een signaal afgegeven. Johan van Dalen vertelt zijn ervaring.

 Hoe heb je de Klimaattop bijgewoond en/of ervaren?

Spannend. Ik heb dagelijks de berichten over de top gevolgd. Vol verwachting klopt ons hart …. en naast hoop toch ook vrees, want we weten hoe gevangen politici zitten tussen hun belangen. En we weten wat er op zo’n top kan misgaan. Zeg maar: tussen hoop en vrees.

Hoe was het anders dan vorige keren?

Ik voelde me meer betrokken. Doordat we in Amersfoort met de Groene Kerken twee dagen onderdak hebben geboden aan de Klimaatpelgrims, ze liepen van Polen naar Glasgow. We kregen berichten dat ze daar waren aangekomen en zagen dat ze meeliepen in een demonstratie. Dat brengt het heel dichtbij. Daarnaast heb ik ook meer van Glasgow laten doorsijpelen naar onze kinderen en kleinkinderen. Die beseffen meer dan ooit dat ze een doorbraak zó hard nodig hebben!

Hoe heeft het aan je verwachtingen voldaan?

Aan mijn verwachtingen wel, aan mijn hoop niet. Anderzijds, wat ik vreesde is gelukkig ook niet gebeurd. Er waren geen destructieve acties van landen om de conferentie in de war te schoppen.

Wat was een dieptepunt?

Het alarm over de manier waarop diverse landen hun werkelijke uitstoot onder de pet proberen te houden. De rapportages dat de uitstoot nog steeds toeneemt.

Wat was een hoogtepunt?

Meerdere. Het brede besef dat arme landen het recht hebben om met goedkope energie hun welvaart op de been te krijgen. Dat is dan helaas voorlopig nog steenkool. Dat is wel erg, maar ook rechtvaardig. Volgens mij hebben de rijke landen nu wel door dat zij de veroorzakers zijn van de huidige opwarming, en dat zij (wij dus) extra snel naar CO2 neutraal moeten. De afspraken op financieel gebied vind ik ook heel bemoedigend. En dan zijn er de grafieken dat we met de nieuwe commitments toch stap voor stap dichter bij de 1,5 graad opwarming uit komen.

Hoe kunnen we nu samen het beste verder gaan?

Er is zoveel mogelijk en zoveel nodig! Uitdaging voor de kerken wordt om zorgen onder jongeren tijdig  te signaleren en een plek van hoop te zijn. Laat ieder op zijn eigen plek het nodige klimaatbeleid boven aan zijn/haar lijstje zetten. Praat er over op je werk, in de kerk, zoek andere groepen op zoals Fridays for Future. Sta ook open voor vrienden en familieleden en hun zorgen en bezwaren. Bied enerzijds een luisterend oor en pleit anderzijds waar mogelijk voor concrete actie. En zorg ook zelf voor minder CO2 uitstoot – dan ben je geloofwaardig en ieders bijdrage is nodig. De CO2 moet omlaag.