De Protestantse Kerk Den Haag volgt de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Katwijk op met het bieden van kerkasiel aan het gezin Tamrazyan. Een voortdurende kerkdienst moet de familie rust bieden. Doel is, volgens Theo Hettema, voorzitter van de Algemene Kerkenraad, tijd en ruimte te creëren voor dialoog met de overheid over een dilemma waar volgens Hettema geen kerk voor geplaatst zou moeten worden: kiezen tussen respect voor de overheid en het beschermen van de rechten van een kind.
Geworteld
Het gezin Tamrazyan, van Armeense afkomst, maar al negen jaar in Nederland wonend, wordt met uitzetting bedreigd. Hoewel verschillende rechters in hun asielzaak een voor hen positief oordeel gaven, besloot de Raad van State uiteindelijk dat het gezin uitgezet kan worden. Een beroep op het Kinderpardon, een regeling bedoeld voor asielkinderen die al langer dan vijf jaar in ons land verblijven, werd afgewezen. Niet verrassend, want bijna elk in Nederland geworteld kind loopt stuk op het Kinderpardon. Na enkele jaren laat de praktijk zien dat met deze regeling maar in minder dan 10% van de gevallen het kinderpardon wordt toegewezen.
Gewetensnood
De Protestantse Kerk Den Haag respecteert de regelgeving en de rechterlijke uitspraken, maar stelt de vraag: ‘Moeten minderjarigen hier het kind van de rekening worden?’ Niemand kan ons vragen de ogen te sluiten voor het leed dat – objectief vastgesteld – deze kinderen wordt aangedaan. Hoe het ook komt dat een asielprocedure lang duurde, de kinderen over wie het gaat hebben nergens schuld aan. Voor hen zijn we er. En wij hebben er vertrouwen in dat uiteindelijk ook onze politici een menselijke oplossing wensen. We willen een humanitaire oplossing voor deze kinderen, en beseffen daarbij 
dat er nog enkele honderden kinderen in een vergelijkbare situatie zitten.’
Open
De deuren van de kerk gaan open voor dit gezin. Dat past volgens de kerk bij de openheid en gastvrijheid van kerk, juist bedoeld voor kwetsbare mensen. ‘We doen wat we altijd doen: een kerkdienst, maar dan doorlopend – zoals ook de behoefte om te worden gedragen doorlopend is. Dat doen we om dit gezin te bemoedigen, te laten merken dat we er zijn als kerk, dat er een God is die geen mens laat vallen. We bidden, zingen, zijn stil, branden kaarsen, gaan in gesprek over de geloofsvragen achter deze situatie.’ De kerkdienst vindt plaats in buurt-en-kerkhuis Bethel.
Adempauze
De kerken zoeken naar mogelijkheden voor dialoog met de verantwoordelijke politici. Ze hopen met het verleende kerkasiel ruimte en tijd te creëren om in gezamenlijkheid op zoek te gaan naar uitwegen uit dit dilemma, naar een menselijke oplossing voor deze kinderen en voor al die andere kinderen die in deze situatie zitten.
Voor de brochure Overwegingen rond kerkasiel van de Raad van Kerken in Nederland (nr. 17), 1999/herzien 2004: klik hier