Hoe een Amsterdams meisje staatloos werd

INLIA, lid van de projectgroep Vluchtelingen van de Raad, levert regelmatig bijdragen over de situatie en ervaringen van vluchtelingen en asielzoekers in Nederland.

In 1973 wordt ze in Amsterdam geboren: Selina. Een Amsterdams meisje, zou je zeggen. Haar ouders zijn Roma en trekken rond. Als de kleine Selina drie maanden is, vertrekken ze naar de VS. Na de highschool werkt ze in de ouderenzorg: bejaarden helpen met het huishouden en koken, mensen een beetje vertroetelen. Haar ogen lichten op als ze het erover heeft.

Van hot naar her

Het gaat het gezin goed. Tot Selina valt voor de verkeerde man. Wanneer ze het uitmaakt, dreigt hij haar en haar ouders te vermoorden. Het gezin vlucht in blinde paniek terug naar Nederland. Maar het blijkt niet eenvoudig om een verblijfsstatus te krijgen. Na een jarenlange worsteling worden Selina en haar ouders in 2012 ter uitzetting vastgezet in Ter Apel.

De Nederlandse autoriteiten moeten zaken doen met de Servische; de provincie waar de ouders zijn geboren is nu ingelijfd door Servië. Het duurt en duurt. Pas in maart 2015 worden de ouders uitgezet. Selina wordt echter níét toegelaten door Servië. Ter Apel zet haar op straat. Zo komt ze in mei 2015 bij INLIA.

Vanaf dat moment proberen de juristen van INLIA samen met de advocaat een doorbraak te bewerkstelligen. Ze gaan met Selina naar de ambassade, corresponderen met de Servische autoriteiten, sturen geboorteaktes en toelatingspapieren van de ouders mee, de geboorteakte van Selina zelf – niets helpt.

Selina voldoet niet aan de voorwaarden om Servische staatsburgerschap te krijgen: ze is daar niet geboren en haar ouders hadden ten tijde van haar geboorte niet de Servische nationaliteit. Dat die nationaliteit destijds niet bestond, doet er niet toe. Selina blijft staatloos. Het is zomer 2018.

De opvang van INLIA is dan onderdeel geworden van de Landelijke Vreemdelingen Voorziening waarbij de Dienst Terugkeer&Vertrek een samenwerkingspartner is. INLIA en de advocaat vragen de DT&V te bemiddelen met de Serviërs. Na een dik jaar stilte vraagt de advocaat naar de vorderingen. De DT&V antwoordt: als Selina nu eens een terugnameverzoek doet met haar geboorteakte en die van haar ouders? Precies wat er allang is gedaan.

En het is nog niet klaar

De jurist van INLIA wijst daarop en of er inmiddels geen sprake is van een zogeheten ‘buiten schuld’-situatie op grond waarvan Selina een verblijfsvergunning kan krijgen? Ze heeft immers alles geprobeerd. De DT&V vindt van niet: Selina moet haar moeder vragen de Servische nationaliteit aan te vragen en in Servië te gaan wonen. Mogelijk helpt dat. Selina’s ouders wonen inmiddels echter in Zweden, waar moeder behandeld wordt. Die laat dan ook weten niet terug te willen naar Servië.

In juni 2020 vraagt de jurist de DT&V nogmaals: wat kan Selina nu nog doen? Het is sindsdien andermaal stil gebleven.


Dit artikel met foto is overgenomen van INLIA, Kerkelijke Relaties & Publieksvoorlichting, Jacobijnerstraat 5, Groningen, www.inlia.nl

INLIA staat voor: Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven met Asielzoekers. INLIA is een netwerkorganisatie van en voor geloofsgemeenschappen die asielzoekers en vluchtelingen in nood helpen.