Ga niet zelf mensen met een klacht van seksueel misbruik begeleiden, maar zoek het bij mensen die iets meer op afstand staan en die daarvoor zijn aangesteld. Tijdens een besloten vergadering spraken vertegenwoordigers van de kerken woensdag 18 november over de veiligheid in de kerken. De samenstelling van de deelnemers was zeer divers: Van Gereformeerde Gemeente tot Doopsgezinde Sociëteit, van Rooms-Katholieke Kerk tot Nederlands Gereformeerde Kerk.
Ongeveer een jaar geleden tekenden 26 kerken een verklaring waarin ze uitspraken zich sterk te willen maken voor de veiligheid in hun kerk. De meeste van de ondertekenaars kwamen nu bij elkaar om de handtekening niet alleen een theoretische zaak te doen zijn. Ze spraken met elkaar verder over de veiligheid binnen hun kerken en over de mogelijkheden de alertheid voor vragen hieromtrent verder te ontwikkelen.
Rob van de Beeten van de Stichting Beheer en Toezicht inzake Seksueel Misbruik van de RKK hield een inleiding. Evenals Ineke van Dongen van het CGJO. Om als kerken niet 
alleen naar de eigen situatie te kijken kwamen ook mensen uit andere organisaties aan het woord: Liesbeth Klaver van de inderwijsinspectie en Bert Roosenboom van de overkoepelende sportbond NOC*NSF. Er was over en weer veel herkenning. Waarbij je merkt dat de onderwijswereld beroepshalve een duidelijke structuur heeft aangelegd en de sportbonden met zo’n 25000 sportverenigingen en diverse koepels net weer even andere vragen aanreiken.
Verschillende sprekers benadrukten de noodzaak enige distantie aan de dag te leggen in het oppakken van de vragen. Daar waar de grenzen zijn overschreden moeten slachtoffers hun verhaal kwijt kunnen aan mensen die buiten de belangenstructuur staan van de plek waar het incident plaatsvond.
Er werd ook gesproken over preventie. Het is van belang aan een cultuur te werken waarin vragen van seksualiteit en van grensoverschrijdend gedrag geen taboe oproepen, maar openlijk besproken kunnen worden. Om het beleid helder voor ogen te houden zijn protocollen zinvol en is het ook goed 
twee maal per jaar het thema op de agenda van kerkenraad of parochiebestuur te hebben, zodat men zich scherp bewust is van de noodzaak een veilige gemeente te zijn.
Er zijn diverse organisaties binnen de kerken die zich bezighouden met deze vragen. Je kunt denken aan de SMPR en aan de Meldkamer. Ze hebben websites waarop informatie is te vinden. Deelnemers aan de bijeenkomst ontvangen een verslag en geven de informatie door in eigen kring.
Foto’s:
1. Rob van de Beeten
2. Ineke van Dongen
3. Zaaloverzicht