‘Zodra je buikpijn krijgt, weet je dat je goed zit. Daar kan God zijn, omdat je jezelf moet loslaten. Theologe Inger van Nes zocht tijdens een bezinning in Den Haag van het Haagse Beraad van Kerken en De Boskant naar het organiseren van persoonlijke bezieling, voor zover je dat kunt organiseren. Ze kwam tot de onzeker makende vorm als mogelijk signaal dat er ruimte kan komen voor authenticiteit.
Ds. Julia van Rijn van de Muiderkerk in Amsterdam had eerder zo’n moment benoemd: de Nuit Blanche, waar ze met een gezonde buikpijn naar toe was gegaan, onzeker over de ongewone werkvormen bij het evenement. Zo kreeg ze er de taak om de zonden van de kerk op te biechten, maar wat moet je dan zeggen?, en er waren priesters voor één avond die daar de eventuele absolutie over konden uitspreken.
Ds. Margreet Klokke van de Kloosterkerk in Den Haag vertelde dat bezieling toch altijd weer bij jezelf moet 
beginnen. Zij kreeg van haar coach ooit twee tips om ruimte te geven aan de inspiratie: het persoonlijk gebed en het fysieke gymen. Ze ging wat de waarde van de kerk betreft vervolgens in op een boek van Gerben Heitink, die vijf perioden voor de kerk onderscheidt in Europa: kerstening, hervorming, verlichting,, revolutie en (nu) ontplooiing. We zitten midden in die laatste periode van verandering en pas onze kinderen zullen de aard van de transities goed onder woorden kunnen brengen.
Gert Derkse, rector van het rooms-katholieke gymnasium in Bergen op Zoom, ging in op zijn bronnen van inspiratie. Hij voelde zich met name schatplichtig naar de regels van Benedictus. Hij werkte enkele van deze regels uit: luisteren, stabilitas, omkering van gewoonten en gehoorzaamheid.
Ds. Klaas van der Kamp vertelde dat bezieling communiceert via vocaliteit en lichaamstaal, meer nog dan door woorden. Hij benoemde de hang naar inspiratie, niet alleen in de kerk, maar ook in bedrijven en in het contact met andere religies.
Henk Baars van Stek verzuchtte dat wat hem betreft het engagement bij alle bezieling gevaar liep onder te sneeuwen. Priester Ad van der Helm was voorzichtig in het waarderen van spiritualiteit in het algemeen, die in ongecontroleerde vorm op allerlei bronnen herleid kan worden.
Ds. Julia van Rijn vatte de gesprekken samen. Er is een verlangen naar spiritualiteit, breed in de samenleving, stelde ze. Mensen zoeken naar rituelen, waarin ze zich herkennen. Die behoefte is er vooral bij de kantelmomenten in het leven. De vorm verandert. Het instituut kan niet rekenen op een vanzelfsprekende plaats. Maar de verhalen blijven.
Foto’s:
1. Theologe Inger van Nes
2. Ds. Margreet Klokke rechts en Michiel Hardon
3. Ds. Ineke Bakker links en priester Ad van der Helm