Oud-bisschop Tiny Muskens is overleden in de nacht van 16 op 17 april. Hij werd geboren in 1936 in het Brabantse dorp Elshout. Vanaf 1994 was hij aangesteld als bisschop van Breda. Hij is enkele jaren lid geweest van het Moderamen van de Raad van Kerken als opvolger van mgr. J.F. Lescrauwaet m.s.c., en vanzelfsprekend was hij als zodanig ook lid van de plenaire Raad van Kerken. Berry van Oers, beleidsmedewerker van de Rooms-Katholieke Kerk en als zodanig onder meer secretaris van de beraadgroep Interreligieuze Ontmoeting heeft Muskens goed gekend. Hij schrijft onderstaand in memoriam.
Herinneringen aan bisschop Tiny Muskens
– Samen op interreligieus pad –
Tiny Muskens overleed in de nacht van dinsdag op woensdag 17 april 2013 op 77-jarige leeftijd. Meteen na zijn aantreden in 1994 als bisschop van Breda kreeg ik te maken met Mgr.Muskens. Hij werd toen referent voor de ‘relaties met moslims’. Ik was destijds secretaris van de landelijke stuurgroep Relatie-Opbouw Moslims-Christenen. Mgr. Muskens toonde zich een voortrekker op het terrein van de interreligieuze dialoog. Hij sprak met moslims, hij nodigde imams bij hem thuis uit voor een kerstlunch en hij organiseerde een multireligieuze viering in de Grote Kerk van Breda samen met protestanten, boeddhisten, joden en moslims. Hij pleitte voor het instellen van een nationale feestdag voor de viering van het einde van de islamitische vastenmaand ramadan. Hij was bereid er een christelijke feestdag voor in te leveren. De instelling van zo’n islamitische feestdag zou, volgens Mgr.Muskens, een positief psychologisch effect opleveren voor de samenleving als geheel en er aan bijdragen dat moslims zich geaccepteerd gaan voelen. Later lanceerde hij het idee van het instellen van een nationale ‘dag van verzoening’ waarop mensen van alle religieuze tradities in ons land elkaar ontmoeten en zich bezinnen op samen leven en samenwerking.
Bij de reorganisatie van de kerkelijke werkvelden pleitte Mgr.Muskens er voor dat de interreligieuze dialoog een eigen belangrijke plaats kreeg binnen de RK Kerkprovincie. Hij was dan ook verheugd dat de Bisschoppenconferentie in 2005 een landelijke katholieke Contactraad voor Interreligieuze Dialoog (CID) oprichtte, naar analogie van de Pauselijke Raad voor de Interreligieuze Dialoog te Rome. Mgr.Muskens werd voorzitter en ik secretaris. Bij de oprichting legde Mgr.Muskens uit dat de interreligieuze dialoog een eigenstandige taak van de kerk is met eigen motieven, eisen en waardigheid. Deze moet je niet koppelen aan andere taken zoals ontwikkelingssamenwerking, missie of oecumene omdat dit de eigenstandigheid van de interreligieuze dialoog verdoezelt.
Mgr.Muskens pleitte er voor dat de kerk aansluiting moet zoeken bij de filosofie en de religie van China en India, de grootmachten van de toekomst. Hij doelde op het taoïsme, het boeddhisme, het confucianisme en het hindoeïsme. Vaak zei hij: “Lukt het ons niet Aziatische spiritualiteiten te integreren in het christendom, dan hebben we geen toekomst.” Bij de bisschop thuis kwamen vertegenwoordigers van de boeddhistische en hindoeïstische gemeenschap over de vloer om gedachten over dialoog en samenwerking uit te wisselen. Deze gesprekken mondden in 2006 uit in een grote landelijke bijeenkomst van katholieken en boeddhisten in de Haagse Boskantkerk over de betekenis van liefde in de encycliek Deus Caritas Est en in de leerrede van de Boeddha over de Liefdevolle Vriendelijkheid. In 2007 vond in de imposante hindoetempel te Wijchen de eerste landelijke bijeenkomst plaats van katholieken en hindoes met ruim 150 deelnemers.
We moeten de mensen bij elkaar brengen, zei Mgr.Muskens vaak. Door ontmoetingen kunnen gelovigen van verschillende godsdiensten elkaar leren begrijpen, vertrouwen en respecteren. De dialoog kan mensen ook leren kritiek te uiten en kritiek te ontvangen. Mgr.Muskens schroomde niet om zijn bedenkingen bij aspecten uit religies te uiten. Dat verstoorde de verhoudingen nooit lang, dankzij het gegroeide vertrouwen over en weer. Omgekeerd was Mgr.Muskens ontvankelijk voor vragen van andersgelovigen bij onze godsdienstigheid.
Ik kwam Mgr.Muskens soms ook tegen buiten het werk, zoals op de Bredase markt, in de processie van Hoogstraten en tijdens de begrafenis van wielerheld Wim van Est in St. Willebrord. IJzeren Willem overleed op 1 mei 2003 aan de gevolgen van een hersenbloeding. Zowel Mgr.Muskens als ik gingen naar de begrafenis zonder dat we het van elkaar wisten: Mgr.Muskens als vriend van Van Est en ik als bestuurslid van de Acht van Chaam, die Wim in 1953 en 1955 op zijn naam schreef. Oud-premier Van Agt las tijdens de uitvaartdienst een rijmpje voor: ‘Vandaag op de kop af een halve eeuw geleden, is IJzeren Willem in een Frans ravijn gereden’. Ook bisschop Muskens haalde tijdens de dienst herinneringen aan Wim van Est op. De bisschop raakte ontroerd toen hij vertelde dat Van Est na een gewonnen wedstrijd vaak een deel van zijn prijzengeld afstond aan de plaatselijke kerk. Na de dienst zaten we rond de Brabantse koffietafel met Dries van Agt, wielerlegenden zoals Rini Wagtmans, Wies van Dongen, Toon van Oers en… Tiny Muskens. Sterke Brabantse knoesten van weleer: eigenzinnig, gelovig en trouw.
Berry van Oers