Is het mogelijk om de civil society een centralere plaats te geven in de dialoog met de politiek en de bedrijven? De kerk zou als deel van de civil society op die manier de dienende taak kunnen uitbouwen in de samenleving. Dat is één van de centrale conclusies van de Europese Kerken verenigd in CEC en de kerken uit Latijns-Amerika verenigd in de CLAI. Ze hebben een gezamenlijk rapport naar buiten gebracht onder de titel ‘Bedreigingen en Uitdagingen van Globalisering’ (Threats and Challenges of Globalisation; Amenazas y desafíos de la globalización).
De kerken pleiten daarin voor een andere balans in het publieke leven. ‘Vanuit ons christelijk geloof wordt ons gevraagd spirituele en praktische weerstand te bieden tegen het economische onrecht en de ecologische vernietiging en om alles te doen wat we kunnen om een economie te promoten ten dienste van het leven, zowel globaal als in onze eigen regio’s’. En: ‘Er is een gemeenschappelijk pleidooi voor een sterkere verbondenheid tussen politiek, economie en civil society en voor een sterkere inspanning om te komen tot een economie van genoeg’.
De tekst sluit aan bij de bede ‘geef ons heden het brood van vandaag’. Het maakt duidelijk dat de bronnen eigendom zijn van God, aldus het rapport. De kerken zitten op één lijn als het gaat om de economie te benaderen vanuit de visie dat genoeg genoeg is. De bede is ook een voortdurende herinnering aan de noodzaak alle mensen in de bronnen te laten delen. Vanaf de vroege kerk is deze bede gekoppeld aan het delen van brood en wijn tijdens de heilige communie. Brood verwijst naar de meest elementaire levensbehoefte. Wijn wijst als symbool op de overvloed van het leven. In brood en wijn krijgen we deel aan de rijkdom van Christus’ leven en nemen we tegelijk de opdracht op ons van onze overvloed te delen.
De kerkelijke organisaties sluiten het rapport af met een uitwerking van de vijfde bede van het Onze Vader: ‘en vergeef ons onze schulden’. ‘Als we als kerken een zinvolle bijdrage willen leveren aan globalisering met een menselijk gezicht, moeten we onze schulden belijden en vertrouwen op Gods vergeving’. De bede herinnert ons aan de nauwe verbondenheid met de noodzaak zelf ook schulden te vergeven. CEC en CLAI laten de tekst ook letterlijk staan en wijzen hier op mogelijkheden in het kader van een toepassing van het jubeljaar.
De gezamenlijke werkgroep bestond uit 16 leden, onder wie drs. Rob van Drimmelen uit Nederland en ds. dr. Ulrich Möller van de Duitse EKD. Ook de president van de CLAI bisschop Julio Ernesto Murray uit Panama maakte deel uit van de werkgroep.
Foto’s: Interieur en exterieur van een kerk op een eiland in de buurt van Belem (Brazilië); het is een getuigenis op zich als je met een dergelijk kerkinterieur spreekt over ‘genoeg’ en het pleidooi voor de kerk als een serieus te nemen instelling dichtbij de mensen komt in de eenvoud van deze kerk duidelijk over (raad maar eens welk van de drie huizen gebruikt wordt als kerk). Er zijn overigens in Belem en zeker ook in plaatsen als Sao Paulo en Rio de Janeiro kathedralen die niet onder doen voor de Dom en de St. Servaes.