Marlieke van der Sar is één van drie vrouwen die meegedaan heeft met een Europese ontmoeting. De zogenaamde EYCE training ging over intercultureel leren. Marlieke van der Sar vertelt, over Learn, Engage, Lead:
Intercultureel leren is…
…samen stuntelen in het Engels…
…elkaars eten proeven en dansjes leren…
…een Orthodoxe monnik leren kennen die van Reggae muziek houdt…
…ontdekken dat `Belarus´ eigenlijke hetzelfde is als Wit-Rusland….
…flink van mening verschillen over homoseksualiteit…
…samen grappen maken…
…uitleggen dat niet iedereen in Amsterdam altijd stoned is…
…samen nadenken over de economische crisis…
…elkaar tegen het eind van de week eerlijk vertellen dacht toen je elkaar voor het eerst zag…
Hoewel er tijdens de training officieel workshops waren ingepland over`intercultural learning´ ontstond het echte interculturele leren met name tijdens de koffiepauzes en lunchbreaks. Simpelweg tijd met elkaar doorbrengen is namelijk een van de grootste vereisten. Je moet gewoon wennen aan elkaars gewoontes. Aan het eind van de week, als de tijd rijp is, kun je dan eerlijk met elkaar van gedachten wisselen over de verschillen. Hiervoor is een bepaalde basis van vertrouwen nodig.
Dat vertrouwen cruciaal is weten de trainers van EYCE heel goed. Tijdens de eerste dagen van de training werd er dan ook veel aandacht besteed aan icebreakers en introductiespellen. Een van de opdrachten was bijvoorbeeld om met de hele groep over een denkbeeldig elektronisch hek te klimmen. We kregen 10 minuten om een strategie te verzinnen. Daarna moesten we hand in hand, zonder loslaten, in een lijn gaan staan en de strategie uitproberen. Na heel wat pogingen kwamen we uiteindelijk heelhuids over het hek. Natuurlijk op een paar zere ruggen en schouders na van diegenen die zich hadden opgeworpen als opstapje!
Het internationale banket gaf iedereen de gelegenheid om het eigen land van zijn beste kant te laten zien. Menig Europese importregelgeving werd getrotseerd om ons te laten proeven van de lokale worst en kaas tradities. Allemaal even lekker en bijzonder! Ook onze stroopwafels en beschuit met hagelslag vielen in de smaak.
Op avond die volgde, de Cultural Night, kon iedereen een dansje, een liedje of een spelletje laten zien. Hoofd-schouder-knie-en-teen-equivalenten passeerden de revue, maar ook heuse lokale mythen, liederen en traditionele kleding werden trots geshowed! Het Nederlandse beschuitfluiten werd ook goed ontvangen 🙂
Deze EYCEtraining ging over leiderschap. Vooral tijdens de workshop `wat is de ideale leider?` kwamen de verschillende culturen goed naar voren. Waar wij als Nederlanders een open en zachte leider wensen legden anderen juist de nadruk op de sterke persoonlijkheid, en een sterke visie die soms gewoon opgelegd moet worden. Waar we het wel allemaal roerend over eens waren is het motto `practice what you preach` of anders gezegd `walk the talk`. Stel, wij komen met zijn allen in leiderschapsposities in de kerken in Europa, dan kan het niet meer stuk! Nee, we hebben het natuurlijk ook gehad over de realiteit, want hoe ga je om met je idealen en je Christelijke overtuiging, als je een beslissing moet nemen die daar tegenin gaat? Er waren voorbeelden te over van (politieke) leiders die dit niet in acht namen.
De manier waarop we met 25 jongeren, uit 11 verschillende landen, vanuit 9 verschillende denominaties, samen konden leren van elkaar is geweldig. Het oecumenische ochtend- en avondgebed gaf inspiratie. Het deed mij elke dag beseffen dat we uit dezelfde Bron putten. Dat maakt het omgaan met verschillen misschien niet makkelijker, maar het doet je wel beseffen dat we het niet alleen hoeven doen; de Geest helpt ons op weg. Het platform dat EYCE geeft voor jongeren uit Europa is bijzonder. Vooral de uitwisseling tussen `Oost` en `West` Europa was nieuw voor mij, en heeft mij verrijkt. Mijn beeld van de `voormalige oostblokkers`, is ruimer en diverser geworden. Het is een deel van de Europese geschiedenis die voor ons als Nederlanders grotendeels onbekend is. De ambivalente houding die met heeft ten opzichte van Rusland, en de drive van onze mededeelnemers om te leren van het democratische systeem vond ik inspirerend en plaatst de geschiedenis van Europa in een nieuw licht.
De laatste trainingsdag moesten we alle geleerde dingen in praktijk brengen. We deden een rollenspel waarin we allemaal een verschillend land en denominatie vertegenwoordigden tijdens de jaarlijkse vergadering van de (fictieve) World Council of Young Christians. Beslissingen nemen en in de gaten houden of de beslissingen wel stroken met wat je eigen achterban wenst. In het oog houden wat er voor je eigen land belangrijk is, en politiek bedrijven om medestanders te vinden voor je standpunten. De rollen werden met verve gespeeld, zelfs in de pauze gingen de discussies door. Hoe ingewikkeld het is om op oecumenische basis samen te werken werd ons wel duidelijk.
Of we nu orthodox, luthers, katholiek of anderszins zijn, dit is de uitdaging waar we voor staan: samen Christen zijn in een seculier Europa. Een training als deze geeft een unieke mogelijkheid om jonge geïnspireerde mensen te leren kennen, en van elkaar te leren. Leiderschapskwaliteiten en verantwoordelijkheidsgevoel met een oecumenische inslag, dat heb ik opgedaan bij de EYCE training!
Ook Maaike de Reuver heeft over haar ervaringen bij EYCE geschreven. Klik hier voor haar verhaal.