Ds. Ivo de Jong uit Bathmen (NPB) bezocht deze maand het Parliament of World’s religions in Melbourne. Voor bezoekers van de website www.raadvankerken.nl zette hij wat van zijn indrukken op rij. Ds. Ivo de Jong:
In je cd-collectie staan Bach, Brown en Bos gebroederlijk naast elkaar; voor elke bui is er muziek. Van eentonigheid moeten we niets hebben. Waarom kan dat in een land dan niet? Waarom zouden volleyballers voetballers, waarom zou een salsadanser een zigeuner moeten bekeren, waarom zou een drummer een violist in elkaar slaan? Ieder mens heeft recht op een kleurige binnenkamer, elke cultuur leeft bij de gratie van diversiteit.
We hebben een historische bijeenkomst beleefd in Melbourne, en we hebben een beeld van een mogelijke toekomst gekregen. We waren met zevenduizend verschillende, en volwassen, gelovigen. “Making a difference” – verschil maken; één van de thema’s. De verschillende kleuren laten uitkomen en behoeden, en trots op de niet te bedenken zo grote diversiteit van religies.
Ik wist niet, dat er nog Zoroastristen zijn. Dit eerbiedwaardige geloof uit het begin van de tijden, met Zarathustra en het geloof in vuur. Of dat Bahai zo’n tolerant geloof is – en goed voor jongeren. Hoe mooi de Sufi’s kunnen zingen en dansen – ik had het nog nooit mee gemaakt. En dan de Sikhs met hun tulbanden en sierzwaard; dat er werkelijk zulke verlichte Joden bestaan; de swing van de reggae, en dan daar de kaalgeschoren boeddhistische nonnen bij te zien swingen. De beelden waren stuk voor stuk verbluffend en ik sluit me aan bij die Sikh leraar met zijn hele klas scholieren: “Ik heb ze mee genomen omdat ze zo leren houden van de veelkleurigheid van religie”.
“Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”, werd ons vroeger geleerd. Maar zowel Australië, als Amerika, als Nederland: we zijn groot en sterk geworden door de mix van mensen. Daar wordt een cultuur flexibel en open van, daar ga je ruimer van denken. Daar liggen de wortels van democratie. We zijn toegesproken door Tich Nhat Han, door prinses Noer, Jimmy Carter, Karen Armstrong; er is een delegatie van Obama geweest, zonder dat wij het wisten. Maar het gaat om ons, om de basis.
Beter verwarring dan verstarring, dacht ik toen ik met een vloek en een zucht vertrok. Nu – nu ik nog lang niet op verhaal gekomen ben trouwens – blijkt het een zucht van verlichting. De grondtoon, die draagt, en daar gaat het om; de cello als het instrument van de ziel, dat weet ook de Dalai Lama. En het klinkt als muziek in de oren. Als het dan nu kerst aan het worden is, denk ik: De verlichting aan.
Ds. Ivo de Jong
Foto: Impressie vanuit Melbourne bij één van de presentaties
Voor meer informatie zie ook de sites:
http://www.krik.nl
http://web.me.com/gerthelamers
http://www.parliamentofreligions.org