Voor de deelnemers aan het studieprogramma van de Wereldraad van Kerken (Global Ecumenical Theological Institute, GETI), begon het programma al op 25 juli. We begonnen met de online fase waarbij we vier weken lang wekelijkse bijeenkomsten hadden via ZOOM en daar reflecteerden op de artikelen die we hadden gelezen en op onze eigen context. Ook schreven we het projectplan: elke participant van het programma kiest een van de thema’s en schrijft daarover een paper, maakt een liturgie, of maakt een creatief product.
In de online bijeenkomsten met onze studiegroepjes leerden we elkaar al een beetje kennen voordat we vertrokken naar Karlsruhe op 27 augustus. Voor de een was de reis lang, met meerdere vluchten en een jetlag de eerste dagen. Voor mij viel het mee: de trein bracht me van Nederland naar Karlsruhe in een paar uur.
Het eerste GETI-gedeelte speelt zich af in een hotel dat 25 minuten af ligt van de venue van de Assembly. We hebben een zaal voor onze prayers. Elke ochtend beginnen we met het gebed en elke avond eindigen we met gebed. We reflecteren op onze tracks in gebeden, lezingen uit de Bijbel en liederen van over de hele wereld. De sfeer is sereen.
Met andere ogen
Na het ochtendgebed begeven we ons naar de plenary. Een grote zaal waar we luisteren naar de spreker, gevolgd door de spreker die een response geeft op de lezing. Vervolgens is het tijd voor vragen en opmerkingen en die tijd is altijd te kort. Met 100 deelnemers uit zoveel verschillende contexten zijn er veel vragen.
Na de plenary is het tijd voor reflectie en communitybuilding in onze studiegroepjes. We delen daar onze contexten en wat ons raakte of opviel in de lezingen. We leren over elkaars contexten. En we leren kijken naar onze eigen situatie door de ogen van anderen. Nederland heeft op veel plekken op de wereld haar sporen nagelaten en laat dat nog steeds na. Een van de vragen die in mijn studiegroepje steeds weer opkomt is de vraag of er vrouwen gewijd mogen worden in de kerk of in andere kerken in het land.
Rechtvaardige wereld
We adresseren de grote vragen over het onrecht op de wereld. We luisteren naar de vragen en de problemen in elkaars contexten. We zoeken samen naar antwoorden die er zo snel niet zijn. Vaak komen er gewoon nog meer vragen bij. We zoeken samen naar rechtvaardigheid die vaak zo ver weg lijkt te zijn in een wereld met zulke grote armoede, machtsverschillen, pijnlijke geschiedenissen van mensen die over andere mensen heersten, wonden en gebrek aan herstel. Is er een rechtvaardige wereld mogelijk?
De communitybuilding gaat verder tijdens het eten. Niet alleen de eucharistie maar ook de dagelijkse maaltijden brengen een vorm van verbinding met zich mee. We zijn allemaal op aarde, gemaakt naar het beeld van God. Aan tafel gaan de gesprekken over onze contexten gewoon verder en zelfs in de avond bij een drankje. Het is twee weken leven in een snelkookpan. De tijd dringt. Niet alleen voor de aarde door de klimaatcrisis en voor de mensen in hun onrechtvaardige situaties. Maar ook voor de GETI-participanten. We willen er alles uit halen wat er in zit. Alles leren wat we kunnen leren. Om straks naar huis te gaan, met een openheid en een grote schat aan verhalen over contexten van mensen die we niet elke dag zien maar die wel elke dag onze naasten zijn.
Ik schrijf deze blog op 31 augustus en ik maak me klaar voor het begin van de Assembly vandaag. Ik hoop het gevoel van verbondenheid mee te nemen in de ontmoetingen en in de moeilijke vragen waar de kerken voor staan.
Renate Japenga
Predikant in opleiding PThU