De kerken hadden een jaar geleden een herdenking voor de slachtoffers van vlucht MH17. Nu zijn er opnieuw in verschillende kerken momenten van bezinning en herinnering.
Priester Ad van der Helm besteedde vrijdag tijdens de middagmis in de St. Jacobskerk in Den Haag aandacht aan de ramp. Leden van de orthodoxe kerk in Oost-Oekraïne kwamen bij elkaar om stil te staan bij de ellende die nooit veroorzaakt had mogen worden. In de kerk van Hrabove was vrijdagochtend een rouwdienst. Veel kerken waar mensen uit de kring van de gemeente of parochie zijn weggevallen besteden op zondag aandacht aan de verschrikkelijke gebeurtenissen bijvoorbeeld door het een plek te geven in de voorbeden.
De bijeenkomst van de kerken vorig jaar vond plaats op 23 juli onder de titel ‘Verbonden in verdriet’. Enkele omroepen onder regie van de Evangelische Omroep maakten een ingetogen bijeenkomst mogelijk in de Joriskerk in Amersfoort. Hieronder de gebeden die toen zijn uitgesproken.
Arjan Plaisier (Protestantse Kerk):
Heer, onze God, U weet alle dingen. U kent ons hart. U weet van verdriet, gemis, verslagenheid en rouw. U kent het lot van ons stervelingen en weet van levens die niet meer zijn. Van de dood die onverhoeds op het pad gekomen is van velen. Van geliefden die wreed van mensen zijn genomen. Van mensen, jong en oud, man en vrouw, de vele landgenoten en de mensen van een andere nationaliteit, die allen een gewelddadige dood zijn gestorven. Wij bidden U: wees met alle nabestaanden. Met allen die een geliefde, familielid, vriend of kennis zijn kwijtgeraakt. Troost hen o God. Blijf bij hen. Geef licht in hun duisternis.
Henk van Hout (Raad van Kerken):
O God, wij zijn verward, diep verontwaardigd, ontzet en boos. Dat dit heeft kunnen gebeuren. Dat er geen respect is betoond is aan de lichamen van omgekomen mensen. Dat lichamen zo lang niet geborgen werden en geïdentificeerd konden worden. Wij bidden U, geef dat het recht zijn loop mag hebben. Zo komen we bij U. Om ons uit te spreken. In het geloof dat u weet wat we niet met woorden kunnen zeggen. Wat ons begrip te boven gaat en ons gevoel niet kan verwerken. Wij bidden U, troost ons. Blijf bij ons. Geef licht in onze duisternis.
Nieke Atmadja (SKIN-kerken):
Heer, wij denken aan de slachtoffers. Wij denken aan allen die gemist worden, aan wie wij kennen, van wie wij hebben gehoord. Wij gedenken hun leven, dat lang of kort of heel kort is geweest. U weet wie zij zijn en wat zij betekend hebben. Wij bidden U, zegen hun nagedachtenis. Wij geloven dat U hen kent, ook in hun dood, dat U trouw bent aan uw mensen, tot in de dood. Dat zij die vielen niet uit uw handen vallen.
Hans van den Hende (Rooms-Katholieke Kerk):
Heer, wij danken U voor samenhorigheid en vriendschap, voor woorden van troost en bemoediging van zovelen. Wij danken U voor de inzet van families en vrienden, van hulpverleners en experts, van onze regering en andere verantwoordelijken, nationaal en internationaal. Wij bidden U, geef dat er ook in de toekomst troost gegeven mag worden. Dat de samenhorigheid mag blijven. Dat er plaatsen mogen blijven om verhalen kwijt te kunnen en te horen. Ga zo met ons mee, vandaag en alle dagen van ons leven.