Op maandag 20 januari 2014 kwam een eind aan het leven van prof.dr. D.C. Mulder. Hij bereikte de hoge leeftijd van 94 jaar. Dick Mulder werd geboren op 5 oktober 1919 in Leiden.
Dick Mulder, gereformeerd van origine, studeerde theologie. Na het afronden van zijn studie werd hij docent aan de theologische universiteit in Djokja. Deze universiteit had niet meer dan vijf docenten, die elkaar moesten kunnen vervangen. Dit verbreedde de theologische oriëntatie van Dick Mulder.
Terug in Nederland werd hij in 1965 hoogleraar godsdienstwetenschappen aan de Vrije Universiteit. Hij was in dat vak de eerste hoogleraar aan de VU. Zijn keuze voor juist dit onderdeel van de theologie is kenmerkend voor zijn belangstelling voor andere kerken en religies.
Dick Mulder was ook actief betrokken bij het werk van de Wereldraad van Kerken. Hij was o.a. voorzitter van de commissie van de ‘Subunit for Dialogue with People of living Faiths and Ideologies. Daarnaast was hij betrokken als adviseur bij de assemblees van Nairobi (1975) en Vancouver (1983), alsmede woonde hij de vergaderingen bij van het Central Committee in de periode tussen deze beide assemblees.
Bij de oecumenische beweging in Nederland was hij vanaf de oprichting van de Raad van Kerken in 1968 actief betrokken, vooral bij het contact met andere religies. Hij stond mede aan de wieg van wat later de sectie/beraadgroep Interreligieuze Ontmoeting zou worden. Het lag daarom voor de hand dat hem op enig moment gevraagd zou worden het voorzitterschap van de Raad van Kerken op zich te nemen. Dat gebeurde in 1983. Hij zou voorzitter blijven tot 1992. In die periode was de Raad heel actief. Dick Mulder speelde samen met secretaris Wim van der Zee een voortrekkersrol. Zij durfden controversiële onderwerpen op de agenda te zetten, zoals het conflict tussen Israël en de Palestijnen en de positie van de vrouw in de kerk. Ook het Conciliair Proces voor vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping had de warme belangstelling van Mulder. Tijdens zijn voorzitterschap werd in 1989 de eerste Nederlandse kerkendag gehouden.
Na zijn aftreden als voorzitter werd Mulder covoorzitter van de werkgroep ‘Kerken solidair met vrouwen’, een onderwerp dat hem na aan het hart lag.
Bij het afscheid van Dick Mulder werd duidelijk hoezeer velen hem als voorzitter van de Raad van Kerken hadden gewaardeerd. Hij was een goede luisteraar, aimabel in contacten, oprecht geïnteresseerd in de mening van andersdenkenden, maar hij kon ook een knoop doorhakken. Hij had lef en bleef die houden, ook al leverde zijn optreden – bijvoorbeeld op een Palestijnendag van de VN – hem soms forse kritiek op.
In hem heeft de Nederlandse oecumene een waarachtig oecumenisch georiënteerde voortrekker verloren. Moge het ons gegeven worden in zijn spoor verder te gaan.
Mijnke Bosman-Huizinga
foto: prof. Mulder bij zijn afscheid als voorzitter van de Raad van Kerken