Meer dan in andere seizoenen vieren christenen in de zomer een festival van eenheid. Dat blijkt uit de keuze van de onderwerpen van de kranten in deze tijd. Vraag daarbij is hoe ver de eenheid reikt.
De zomer is de tijd van de festivals. Dat geeft in zichzelf al een open sfeer. Evangelisch / protestant treffen elkaar bij de zomerconferentie van New Wine, en zetten zich in voor de geestelijke vernieuwing van Nederland. De Wereldjongerendagen in Rio de Janeiro zetten zich in voor de stimulering van het katholieke denken wereldwijd, jongeren vanuit de hele wereld voelen zich gesterkt door de aanwezigheid van andere jongeren en door de boodschap van paus Fransiscus, zo blijkt uit de verslagen van het Katholiek Nieuwsblad en Trouw. Zelfs de Zwarte Cross, een seculier evenement, heeft op zondag een kerkdienst geprogrammeerd met Daniël Smid die over Bach vertelt; de Telegraaf bericht er over en schrijft het woord ‘kerkdienst’ voor de zekerheid wel tussen aanhalingstekens.
Het Reformatorisch Dagblad geeft een opsomming van Nederlandse kerkdiensten in het buitenland, waarbij voor velen even de nuances wegvallen die in Nederland wel belangrijk lijken te zijn. Er zijn er 18 in België, 11 in Oostenrijk, 10 in Duitsland, 10 in Zwitserland,d 9 in Frankrijk, 8 in Italië, 8 in Spanje, 4 in Hongarije, 3 in Portugal, 2 in Tsjechië, 2 in Luxemburg, 1 in het Verenigd Koninkrijk.
Al die bijeenkomsten maken duidelijk dat religie en kerk zich even herclustert. Er is meer openheid; mensen laten even de sociale en confessionele banden schieten waarin ze gewoonlijk bij elkaar komen, of gewoonlijk thuisblijven. Ds. Gerrit de Fijter noemde deze ervaringen enkele jaren geleden als basis voor meer eenheid. Een eerste scan maakt duidelijk dat die opmerking terecht is, gelet op de grotere ruimte of het internationale denken; tegelijk blijft er een zekere confessionele hoofdindeling bestaan. Of niet?
Het Nederlands Dagblad pakt die vraag op. Voormalig hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad Chris Janse, herkent de openheid voor anderen, maar zegt tegelijk dat het volgens hem niet mogelijk is in Nederland op basis van dat gegeven tot één kerndefinitie van geloof te komen. De gereformeerde christenen denekn meer vanuit zonde en genade; de vrijzinnigen, evangelischen en midden-orthodoxen spreken meer vanuit de heiligheid, meent hij.
Marius van Leeuwen, vice-voorzitter van de Raad van Kerken, merkt in het stuk van het Nederlands Dagblad op, dat de Raad van Kerken wel een basisformulering kent, waarin de breedte van de kerken zich herkennen. Hij geeft wel toe dat de interpretaties wellicht eigen accenten geven. Het is een eenheid in verscheidenheid. ‘Je herkent iets in elkaar, maar je hoeft niet allemaal op dezelfde manier te geloven’.
Foto: Mariuis van Leeuwen, vice-voorzitter van de Raad van Kerken