Sint Jacobus, 25 juli… terwijl vele jonge mensen alleen en samen onder weg zijn naar Santiago de Compostella, bieden vele kerken en kloosters in Nederland en in Europa gastvrijheid aan. Gastvrijheid, ongeacht ras of religie, barmhartige gastvrijheid kent geen grenzen. Met name in deze zomertijd waar zoveel mensen onderweg zijn, staat een deur open naar een ruimte die groter is dan je eigen beperktheid. Om stil te staan, een kaars aan te steken, om wijsheid vragen of levenskracht, om even met een van de vrijwilligers een praatje maken of je hart luchten. Weten dat wie haat zaait dood oogst, en daar waar liefde gezaaid wordt, leven opstaat.
Stil staan onderweg. Zoals in een dorpskerk in Laren in de Achterhoek, waar een grote gevlochten, open krans in de kerk achter de preekstoel hangt. Bij de gedachtenishoek ligt een krans met in het midden een klein bloemstuk met verschillende bloemen uit de tuin, verweven met grassen. Een mens is als gras…stille gedachtenis aan de doden, aan de jonge mensen in Noorwegen aan het voltooide leven van ouderen.
Gastvrije, open kerken zijn als kransen met een helende verbondenheid.Je kunt ze vinden overal onderweg, met name in deze zomermaanden. In Almen verbindt men aan de gastvrijheid op 
dinsdagmiddagen een gezamenlijke fietstocht, in de Oranjekerk in Amsterdam kan men op een bank rond een grote boom zitten en een kop koffie drinken of wat lezen en zich veilig voelen. In het klooster in Wittem verbindt op dinsdagavonden vespervieringen aan gastvrijheid in huis en tuin (www.kloosterwittem.nl), de minderbroeders franciscanen in Megen bieden gastvrijheid in hun kloostertuin aan op zogenaamde scharrelmiddagen zie www.hofvanlof.nl Verbondenheid die heelt.
De website www.kerktuinen.nl geeft een overzicht van kerken die in hun tuinen gastvrijheid bieden. Op www.liturgischbloemschikken.nl zijn voorbeelden te zien van kransen en schikkingen om verbondenheid met natuurlijke materialen te verbeelden. Gastvrijheid, helende verbondenheid, met mensen, met de aarde om op te staan en het leven te omarmen in wijsheid.
Tekst: Tini Brugge, werkzaam voor de projectgroep Kerk en Milieu van de Raad van Kerken