In de bladen van Wegener (Stentor) schrijft Klaas van der Kamp over Taizé. In een blik vooruit op Rotterdam laat hij zich inspireren door wat er op dit moment op televisie is te zien.
Oh, oh Taizo
‘’Oh, oh, Chersonissos’, schettert een jongere. Hij passeert de toegangspoort van Taizé. Een sober terrein ligt voor hem. Eenvoudige barakken; banken waar jonge mensen met elkaar discussiëren. Het kampement straalt eenvoud uit. Eenmaal in de barak gooit de jongeman zijn rugzak op een stapelbed. ‘Oh, oh, Taizo’, past hij de tekst aan, ‘kom maar op met je zwembad’. Maar er is geen zwembad in Taizé. En geen luxe restaurant. En geen strand. De discotheek ligt kilometers verder in Macon. Hier geen terrasjes. Geen diskjockeys. Alleen broeders. En een kerk. En een gaarkeuken waar rijst, bruine bonen en soms een Danone-toetje het menu vormen.
Taizé is een oecumenische gemeenschap in de Bourgogne. Broeder Roger begon de communiteit in 1940. Hij was geraakt door de leegte van het ontzielde Franse dorp. Hij sprak tot de verbeelding van jonge mensen. Ze strijken als moderne pelgrims neer in het Franse heuvelland. Ze bidden. Ze vieren de maaltijd van de Heer. Ze zingen mantra-achtig herhaalde liederen. Je mag meedoen. Maar het hoeft niet. Af en toe verlaten de monniken hun plek en organiseren ze een pelgrimage naar één van de Europese steden. Dit jaar vindt er zo’n internationale ontmoeting plaats in Nederland, in Rotterdam, vanaf kerst.
Hoe anders Chersonissos. Chersonissos – ik leg het even uit voor de drie lezers die het programma ‘oh oh Cherso’ van RTL-5 al zappend nog nooit hebben gezien – is een plaats op Kreta. Eyeworks heeft er acht jongvolwassenen bij elkaar gebracht om vakantie te vieren. Elize, de jongste, is 18; Sterretje is met 24 jaar het oudst. De jongeren belanden in een luxe omgeving met een zwembad, een beachparty en een vakantiebaantje. Verder hoeven ze niets. Ze mogen zich onbevangen verliezen aan de zon, het water en het onderlinge contact. De cameraman legt het gedrag vast en de praat. Eyeworks zorgt daarna voor knips. Met handig plakwerk ontstaat een beeld van sekslustige jongeren, die met oneliners in hun vocabulaire symbool staan voor de vrolijke decadentie van wat ooit de westerse beschaving heette.
Chersonissos en Taizé lijken op elkaar. Het gaat in beide gevallen om jonge mensen. Zij hebben vakantie. De adrenaline speelt op. Ze kunnen experimenteren. Ze kennen ook beiden het woord ‘gemeenschap’. Maar ze bedoelen er iets verschillends mee. Ze zoeken elkaar op, de één met een groepshug, de ander met een kringgebed.
De jongere die zijn rugzak van zich afgooit, kent de verschillen Hij leert in Taizé zichzelf kwetsbaar te maken en het masker af te leggen. Little Princess uit Chersonissos daarentegen geeft zich ogenschijnlijk bloot, ze poseert bijna naakt op internet, maar ze blijft op een bepaalde manier toch verborgen. In Chersonissos moet de grootspraak bescherming bieden. In Taizé is het de stilte die als een gebedskleed de jongere kleedt.
Klaas van der Kamp