Marloes Meijer nam deel aan de Conferentie van Europese Kerken in Lyon. De assemblee van de CEC vond plaats van 15 t/m 21 juli. Marloes, in het dagelijks leven werkzaam voor JOP, de jeugdorganisatie van de Protestantse Kerk in Nederland, was afgevaardigd namens YMCA Europe. Voor wie alleen het liedje van de Village People kent: YMCA is een jeugdorganisatie die wereldwijd daar is waar ze kinderen en jongeren kan ondersteunen in het volwassen worden, vanuit de christelijk holistische ‘Body, Mind & Spirit’ gedachte. Oecumene in de praktijk dus. YMCA Europe is betrokken bij het organiseren van onder andere het Young Delegates Program van de CEC.
Sibiu, september 2007, de derde Europese oecumenische assemblee, was mijn eerste kennismaking met de CEC (en de katholieke bisschoppen conferentie CCEE). Mijn eerste kennismaking ook met alle verschillende belangen, variërend van dogma’s en kerkbelangen tot onduidelijke onderscheiden tussen persoonlijk en algemeen belang. Maar over één ding was men het eens: jongeren moesten aandacht krijgen en vertegenwoordigd worden in de organisaties. Op een gegeven moment ontstond de twijfelachtige gewoonte om bij elke spreker die het woord ‘youth’ in de mond nam te gaan applaudisseren.
Fascinerend
Lyon, juli 2009, de dertiende CEC assemblee, een goed moment om eens te zien hoe de ‘youth’vlag erbij hangt, een paar jaar na het applaus. De praktijk blijkt weerbarsig. Bij navraag onder gedelegeerden, waarom zij (g)een jeugdgedelegeerde hadden, en niet het streefpercentage 20%, waren enkele reacties: ‘jongeren moeten van ons leren en niet meepraten’, ‘jongeren moeten lekker uitgaan en bier drinken’, ‘jongeren begrijpen dit allemaal niet’.
Tja
Enerzijds schokkend, anderzijds absoluut niet nieuw. Vraag maar eens rond in uw eigen lokale kerk wat men vindt van jongeren in de kerkenraad.
Als YMCA’er was ik een aantal keer welkom op de vergaderingen van deze jonge gedelegeerden (de grens van dertig jaar is doorgaans strikt). Quotes: ‘CEC bestaat bij gratie van de eigen structuren’, ‘ze durven niet te vernieuwen’, ‘CEC heeft geen missie of visie’.
Wederom: Tja
Ook niet heel vriendelijk. Maar kritiek komt vaak voort uit betrokkenheid. Zo ook hier. De aanleiding lag in observaties en vragen, gesteld om te leren en op te reflecteren.
Bij de verkiezingen bleek het resultaat van de gescheiden werelden. Ondanks positieve woorden over jeugdbetrokkenheid in het plenum, werden ze in de praktijk op een zijspoor gezet. Er waren weinig jong gedelegeerden aanwezig en er zitten er weinig in commissies.
Niet echt waar we voor geapplaudisseerd hebben in Sibiu.
Maar gelukkig zijn er aan beide zijden energieke, betrokken mensen. Mensen die niet zomaar opgeven en graag helder, efficiënt, met een visie en een missie aan het werk gaan voor CEC. Met oog voor de vele (lange) tenen en (zere) schenen in de oecumenische wereld. Zorgvuldigheid is belangrijk. Ook omdat mensen en organisaties in de wijde omgeving van CEC meegenomen moeten worden in beslissingen. Daar zijn ervaring, geduld en wellicht een zekere bezadiging voor nodig. Maar het kan niet zonder een frisse kijk en vernieuwing.
Welke eigenschap bij welke doelgroep hoort, mag u bij zichzelf nagaan…
Jeugdbetrokkenheid begint overigens niet in de CEC. Dat begint in de plaatselijke kerken waar jongeren hun plek (inclusief verantwoordelijkheden) mogen innemen en wordt voortgezet door landelijke kerken die jongeren durven afvaardigen.
Misschien moeten we allemaal even loskomen van die leeftijdsindelingen en vooroordelen. Wanneer ‘ouderen’ en jongeren elkaar werkelijk leren kennen en elkaar vertrouwen, dan blijft er hoop. Hoop voor een oecumene, jong van hart en vol van Geest.
…
Lyon, juli 2009, na het slotapplaus: een zeer ontspannen diner waarbij de Geest behoorlijk waait. Mensen ontmoeten elkaar, doen samen een wave en smeden plannen. Overigens speelde de Franse wijn hier wellicht ook een rol bij.
Marloes Meijer, delegated representative namens YMCA Europe.