Heer, U ziet ze staan,
U ziet ze gaan,
U ziet ze dwalen langs de wegen,
U ziet ze lijden in de kampen,
U ziet hoe ze van hot naar haar gesleept worden,
U ziet ze overgeplaatst worden van plekken waar nog enige waardigheid en veiligheid bestond
naar plaatsen waar dat ver te zoeken is,
U ziet hoe er gesold wordt met mensen,
U ziet de kinderen die – omdat er geen scholen zijn – doelloos door de kampen zwerven,
U ziet de mensen die nu al jaren vastzitten in die kampen,
U ziet de pushbacks van de overvolle scheepjes,
U hoort de doodsnood van de drenkelingen,
U ziet ze omkomen in de zee,
U ziet de tranen van de vaders en de moeders,
U ziet de overvolle kampen waar corona vrij spel heeft,
omdat social distancing vrijwel onmogelijk is en omdat vaccins er nauwelijks zijn,
U ziet hoe onrechtvaardig het allemaal is,
U ziet hoe onbarmhartig het eraan toe gaat, en
U hoort het roepen om hulp,
U hoort het huilen van de kinderen,
U hoort de angst en de onzekerheid,
U hoort en ziet het allemaal.
En wij, wij sluiten ’s avonds onze ogen. Maar U bent de God die niet sluimert en niet slaapt.
En wij weten wat U ervan vindt.
U bent het die, in Christus, regeert,
U beziet vanuit uw heilig paleis, vanaf uw troon in de hemel,
met aandacht en fronsend het bezig zijn van de mensen op aarde,
U verheugt zich niet in het kwaad, bij U houden gewetenlozen geen stand,
U wilt recht doen aan verdrukten,
U wilt redding bieden aan de arme, en wie om hulp roept, wie zwak is en geen helper heeft,
U wilt zich ontfermen over weerlozen.
En dat wilt U doen door mensenhanden heen, want Gij hebt ons naar uw beeld geschapen – om op U te lijken. Zo wilde U het, en zo wilt U het nog steeds. U bent immers Dezelfde, en tot in eeuwigheid. In Christus hebt U ons Uzelf laten zien. Zoals U werkelijk bent! Zodat wij ook weten wat echt mens zijn is. Hoe U dat bedoeld hebt. Hij heeft het ons voorgedaan.
Heer, daarom bidden wij: maak ons mensen weer tot mens.
Dat wij op U lijken, en Uw liefde handen en voeten geven.
Heer, gebruik ons – uw handen – om uw liefde zichtbaar en tastbaar te maken.
Jan van ’t Spijker, docent missionaire vakken aan de Theologische Universiteit Apeldoorn