We hebben geen behoefte aan kordate standpunten. Niemand heeft iets aan snelle antwoorden, oordelen of zelfs veroordelen. We hoeven ook geen acute wijzigingen in de wet te verwachten, nu de commissie Schnabel een duidelijk rapport heeft uitgebracht. We hebben vooral behoefte aan reflectie. De kerken kunnen – zoals het in de literatuur wel is genoemd – traagheid brengen in de discussie. We kunnen vragen stellen, vooral over het mensbeeld dat we hanteren. Een vraag om stervenshulp is nogal eens een vraag naar levenshulp.
Zo sprak één van de Raadsleden bij de plenaire vergadering van de Raad van Kerken woensdag 17 februari. Het ging over euthanasie naar aanleiding van recente publieke discussies. Nienke Nieuwenhuizen, specialist ouderengeneeskunde en voorzitter van de vereniging Verenso, was uitgenodigd om de huidige discussies in beeld te brengen.
De Raad besloot uiteindelijk dat het om een thema gaat waar men zich verder in wil verdiepen. Het gaat dan niet om het doen van ferme uitspraken, maar om het aanreiken van een context waarin de afwegingen gemaakt moeten worden over correct handelen. Wat is menselijk? Wat is barmhartig? Hoe ga ik om met mijn angsten? Hoe kunnen we positief in beeld brengen wat goed leven is? Waaraan hebben christelijke artsen behoefte? Mag er ook iets gezegd worden vanuit het perspectief van de eeuwigheid?
Het gesprek kende verschillende gevoelige momenten, toen raadsleden uit eigen kring gingen vertellen wat ze meemaakten rond mantelzorg en omgang met mensen die bijvoorbeeld het Downsyndroom hebben. Het kan enerzijds niet zo zijn, dat er druk op mensen komt te liggen, die de waarde van het leven vinden in andere dan economische belangen. Het kan tegelijk niet zo zijn, dat iedere vorm van begeleiding op de laatste etappe van het leven bij voorbaat ingekleurd is door dogmatisme en wetticisme. ‘We moeten bij mensen blijven’, zei een Raadslid.
Er komt een werkgroep die zich bezig gaat houden met ‘de waarde van het menselijke leven’. Het gaat om vragen als: Wat is menszijn? Wat is de waarde van het anderszijn? Hoe komt het toch dat de samenleving altijd maar wil denken in termen van productie en economie? Mag angst en verlangen een rol spelen? Hoe liggen rollen van familieleden, echtparen, (christelijke) artsen, verpleegkundigen? De Raad wil met de bijdrage de liberale en de terughoudende flank van de kerken bij elkaar houden.
Foto’s:
1. Nienke Nieuwenhuizen
2. Jannie Nijwening
3. Karin van den Broeke
4. Yosé Höhne-Sparborth
Voor de scherpe waarnemers: vier keer een foto vanuit het perspectief van een vrouw. Toevallig zaten ze op plaatsen dit keer waar je zo een rij achter de personen kon fotograferen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat het grootste deel van de afgevaardigden rond de tafel man is.