Zorgvuldige keus gasten

Paus Franciscus oogt spontaan, maar wie één van de vele boeken leest die inmiddels over zijn leven zijn verschenen, weet, dat aan die spontaneïteit bewuste keuzes vooraf gaan. Zo was het toen hij als net verkozen paus in alle eenvoud bekleed – tegen het protocol in – op het balcon verscheen dat uitkijkt over het Sint-Pieterplein. Deze week werd bekend dat de huidige leider van de Rooms-Katholieke Kerk afziet op dit moment van een gesprek met de Dalai Lama, de tijd vraagt er op dit moment (nog) niet om, maar voor een gesprek met de leider van het Leger des Heils maakte de paus vrijdag wel ruimte.

Paus Franciscus zei bij die gelegenheid dat theologisch verschil van inzicht een ontmoeting  niet in de weg hoeft te  staan, omdat het Leger des Heils, net als de Rooms-Katholieke Kerk, zich sterk maakt voor het getuigenis van de liefde van God voor de naaste. De paus vertelde verder hoe hij als vierjarige jongen voor het eerst kennis had gemaakt met iemand van het Leger des Heils en de heilsofficier had hem toen al geraakt op een manier die vertegenwoordigers van zijn eigen kerk overtrof. De grootmoeder van de paus had gezegd, dat de mensen van het Leger des Heils weliswaar protestanten waren, maar toch goede mensen. Het had, zo zei de paus, in de jonge Bergoglio een eerste besef gelegd van hoe zinvol een oecumenische ontmoeting kan zijn.

De bezoekende delegatie werd geleid door generaal André Cox. Generaal André Cox had om een audiëntie gevraagd, nadat er ook in het verleden al intensieve samenwerking was van rooms-katholieken en heilsofficieren. Er is inmiddels ook een publicatie verschenen van de gezamenlijke gesprekken. In het boek staan punten van geloofsovereenkomst en er wordt getuigenis gegeven van het gemeenschappelijk engagement om te werken ten dienste van de armen. Tijdens het bezoek overhandigde de generaal een exemplaar van het gemeenschappelijk gesprek aan de paus. Het Leger des Heils heeft meer dan anderhalf miljoen leden verspreid over 126 landen wereldwijd. Het kerkgenootschap hoopt in juli 2015 zijn honderdvijftigste verjaardag te vieren in Londen, generaal Cox refereerde daaraan tijdens zijn bezoek.

Toen majoor Jeanne van Hal in de plenaire Raad van Kerken onlangs vertelde van de aanstaande ontmoeting, reageerde men uit Oud-Katholieke kring, dat een dergelijk gesprek van hun kerkelijke leiding ook onlangs heeft plaatsgevonden. En zoals bekend heeft paus Franciscus recent opnieuw gesproken met de patriarch van Constantinopel. De agenda van de Argentijnse paus laat op die manier een doorkijkje zien van serieus werken aan de oecumenische contacten, misschien niet altijd spontaan, eerder weloverwogen, maar daardoor wordt het signaal voor de oecumenische beweging wellicht nog krachtiger.

Hieronder volgt de tekst die paus Franciscus bij de ontmoeting met generaal André Cox heeft uitgesproken.

Dear Friends,
I extend a warm welcome to you, the leadership of The Salvation Army, well-known to me for its evangelizing and charitable mission. Your visit is the happy outcome of more frequent and fruitful contacts in recent years between The Salvation Army and the Pontifical Council for Promoting Christian Unity, including a series of theological conversations aimed at fostering a better understanding of one another, mutual respect and regular collaboration. I earnestly hope that Catholics and Salvationists will continue to offer a common witness to Christ and to the Gospel in a world so much in need of experiencing God’s boundless mercy.

Catholics and Salvationists, together with other Christians, recognize that those in need have a special place in God’s heart, so much so that the Lord Jesus Christ himself became poor for our sake (cf. 2 Cor 8:9). As a result, Catholics and Salvationists often meet in the same peripheries of society. It is my hope that our shared faith in Jesus Christ the Saviour, the one mediator between God and man (cf. 1 Tim 2:5), will become evermore the firm foundation of friendship and cooperation between us.

“The Church which ‘goes forth’ is a community of missionary disciples who take the first step, who are involved and supportive, who bear fruit and rejoice. An evangelizing community knows that the Lord has taken the initiative; he has loved us first (cf. 1 Jn 4:19), and therefore we can move forward, boldly take the initiative, go out to others, seek those who have fallen away, stand at the crossroads, and welcome the outcast. Such a community has an endless desire to show mercy, the fruit of its own experience of the power of the Father’s infinite mercy” (Apostolic Exhortation Evangelii Gaudium, 24).

I pray that in today’s world all of Christ’s disciples will make their contribution with the same conviction and dynamism that The Salvation Army demonstrates in its devoted and highly appreciated service. The differences between Catholics and Salvationists regarding theological and ecclesiological questions need not impede the witness of our shared love of God and love of neighbour, a love which is capable of inspiring a concerted commitment to restoring the dignity of those who live on the margins of society.

Dear friends, I pray to God for the work of The Salvation Army. May many people in difficulty continue to rely on your efforts, which enable Christ’s light to shine in the darkest recesses of their lives. May you and your fellow Salvationists be filled with the Holy Spirit’s gifts of wisdom, understanding, fortitude and peace, and so witness to the Lord’s Kingdom in our suffering world. And I ask that you also pray for me. Thank you.