Michiel Hardon vertegenwoordigt namens OIKOS de internationale oecumenische vredesconferentie in Kingston, Jamaica. Hij schreef de volgende impressie voorafgaand aan de bijeenkomst.
Het heeft iets van een schoolreisje. Allemaal op tijd verzamelen op het vliegveld van Miami want om19.20uur vertrekt het vliegtuig naar Kingston. De meesten foeteren nog een beetje vanwege die idiote Amerikanen. Ben je in transit en dan moet je toch nog door de douane, je koffer uitchecken en dan weer inchecken, je half uitkleden en dan maar hopen dat je het redt binnen de in oorsprong ruim bemeten overstap-tijd. Als je uit de VS komt dan is het geen probleem, maar als je zoals Nano, oncologe uit India, dertig uur reizen achter de rug hebt, zit je niet te wachten op extra oponthoud.
Het heeft ook iets van een reünie. Hooggeleerde Geiko, die het ene na het andere boek over vrede produceert en die aan de wieg heeft gestaan van de International Ecumenical Peace Convocation (IEPC), bromt nog een beetje omdat hij vindt dat de conferentie wel meer visionair had mogen zijn. Karin is er, directeur van het Zweedse Vredes Instituut in Jeruzalem die twee maanden gebrainstormd heeft met een internationale groep over de kansen op vrede in het Midden Oosten. Met een gezicht die het tegendeel lijkt aan te geven houdt ze vol, dat het allemaal nog niet hopeloos is. Zij en anderen maken deel uit van de voorhoede van de ruim 1000 afgevaardigden uit meer dan 100 landen die zich de komende week op de campus van de universiteit van de ‘West Indies’ in Jamaica bezig zullen houden met het thema ‘Glory to God, Peace on Earth’.
Hadden ze niet een tekst kunnen verzinnen die iets meer tot de verbeelding spreekt, hoor ik u denken? Een terechte vraag, toch denk ik dat het een goede tekst is, met name omdat het hier gaat om de afsluiting van het door de Wereldraad van Kerken geïnitieerde ‘Decennium tegen geweld, Kerken zoeken verzoening en vrede’ (2001-2010). Het gaat dus over de rol die de kerk kan en mag spelen om tot verzoening te komen in conflictsituaties. Het kan daarbij gaan om huiselijk geweld, geweld op school, geweld tussen landen en niet te vergeten geweld binnen de kerk en tussen religies.
Op zoek naar vrede:
* In de (lokale) gemeenschap opdat wij allemaal zonder vrees mogen leven
* Voor de aarde, opdat de duurzaamheid en houdbaarheid van de wereld wordt gegarandeerd
* In het sociaal economische leven zodat er sprake is van een menswaardig bestaan voor iedereen
* Tussen de mensen zodat het menselijk leven wordt beschermd
Hierover zal in de komende dagen in plenaire sessies, in workshops, in bijbel groepen en in de wandelgangen worden gediscussieerd. Er zal veel gesproken worden en hopelijk nog meer geluisterd. Er zijn deelnemers uit het Midden Oosten (Libanezen, Syriërs, Palestijnen, Israëliërs, Egyptenaren), uit bijna alle landen uit Afrika beneden de Sahara Congo, Sierra Leone, Ivoorkust, Liberia, Nigeria, Sudan), uit Ierland, Sri Lanka enz. enz.
Allen met verhalen over geweld, over verkrachting, over uitzichtloze situaties, maar ook over moed, over naastenliefde, over onbaatzuchtigheid en over de kracht van het geloof en vrede op aarde.
Wat dat allemaal zal opleveren dat hoort u in de komende bijdrages op deze website.