Van 30 augustus tot en met 8 september vond in het Duitse Karlsruhe de 11e assemblee van de Wereldraad van Kerken plaats. Een zeer diverse groep van 4000 mensen uit 120 landen kwam samen om te vieren, te vergaderen en geloof, hoop en liefde te delen.
Om de ervaring van de assemblee en het transformerende karakter ervan ook te delen met alle lidmaten van de 352 lidkerken en oecumenische partners, heeft de Wereldraad een boodschap opgesteld. De titel van deze boodschap luidt ‘De liefde van Christus spoort ons aan – Een oproep om samen te handelen’, ontleend aan 2 Korinthe 5: 14.
Als Raad van Kerken in Nederland bieden we hieronder een samenvatting aan. We hopen dat deze verklaring de komende weken in kerkdiensten en vieringen voorgelezen zal worden als bemoediging en appel om samen de weg te gaan van gerechtigheid, verzoening en eenheid.
‘De liefde van Christus spoort ons aan –
Een oproep om samen te handelen’
‘Kom, volg mij’
Vanaf het moment dat Hij op aarde rondreisde, en ook nu nog, richt Jezus deze woorden – ‘Kom, volg mij’ – onophoudelijk tot ieder mens. Zijn leven, woorden en daden zijn een voortdurende uitnodiging tot beweging – van de ene plaats naar de andere, van de ene groep mensen naar de andere, van de ene denkwijze naar de andere. Bovenal roept Jezus ons op om, te midden van de problemen van de wereld, tot Hem te komen en in zijn liefde te blijven, een liefde die aan de hele wereld wordt aangeboden (vgl. Mattheus 11:28).
De Wereldraad van Kerken is zich sterk bewust van alle manifestaties van kwaad en lijden in onze wereld, zoals oorlog, ziekte, hongersnood. In hun kielzog komen onrecht en discriminatie, die machthebbers vaak gebruiken om anderen te onderdrukken. Daarnaast worden we geconfronteerd met rampen die rechtstreeks voortvloeien uit een onverantwoorde en verbroken relatie met de schepping, wat heeft geleid tot ecologisch onrecht en de klimaatcrisis. Naarmate de klimaatcrisis verergert, neemt ook het lijden van arme en gemarginaliseerde mensen toe.
Toch kunnen we als kerken van de Wereldraad niet anders dan hoopvol verdergaan op onze pelgrimage. Want de uitnodiging van Christus Hem te volgen blijft van kracht. Zijn liefde beweegt de wereld tot verzoening en eenheid. Verzoening is een beweging naar God en naar elkaar toe. Dat veronderstelt een bereidheid om naar God en naar elkaar te luisteren. Het is een bekering van het hart waarbij we erkennen dat de schepping en wij van elkaar afhankelijk zijn.
We belijden dat wij vaak tekort zijn geschoten en ons soms in tegengestelde richting bewegen. We belijden ook dat we de transformerende kracht van Christus’ liefde nodig hebben om te komen tot een wereld die waarlijk verzoend en verenigd is. Christenen, en de structuren die we hebben opgebouwd, zijn medeplichtig geweest aan het misbruik van anderen. In het licht van oorlog, ongelijkheid en zonden tegen de schepping van vandaag roept de liefde van Christus ons allen op tot berouw, verzoening en gerechtigheid.
Onze gezamenlijke reis
Te midden van al onze verscheidenheid hebben we tijdens onze assemblee opnieuw geleerd dat we onze pelgrimage van gerechtigheid, verzoening en eenheid gezamenlijk moeten ondernemen.
Want:
Door samen in Duitsland bijeen te komen, leren wij wat oorlog kost en de mogelijkheid van verzoening
Door samen het woord van God te horen, herkennen wij onze gemeenschappelijke roeping;
Door samen te luisteren en te praten worden we hechtere buren;
Door samen te klagen, stellen wij ons open voor elkaars pijn en lijden;
Door samen te werken, komen we tot gezamenlijke actie;
Door samen te vieren, genieten wij van elkaars vreugde en hoop;
Door samen te bidden, ontdekken wij de rijkdom van onze tradities en de pijn van onze verdeeldheid.
‘Ga de hele wereld in’
Verzoening brengt ons dichter bij God en bij elkaar en opent daarmee de weg naar eenheid die gegrondvest is op Gods liefde. Door deze liefde zullen we kracht vinden om vanuit deze eenheid te handelen, te leren wat tot vrede dient en om te werken aan het herstel van onze levende planeet. De liefde van Christus zal ons allen ondersteunen in de opdracht om iedereen te omarmen en alle vormen van uitsluiting te overwinnen.
We hebben van deze liefde geproefd toen we met 352 kerken en vele oecumenische partners samenkwamen uit alle regio’s in de wereld om eenheid te zoeken te midden van onze verscheidenheid. Samen hebben we geluisterd naar de stemmen die in de wereld vaak worden gemarginaliseerd: die van vrouwen, jongeren, mensen met een handicap, inheemse volkeren.
We verlangen naar een nog bredere beweging, naar de verzoening en eenheid van de hele mensheid en zelfs van de gehele kosmos. We vertrouwen op de liefde van Christus wanneer we handelen en pleiten voor klimaatgerechtigheid. We verenigen onze stemmen met die van de assemblee in Amsterdam (1948) die stelde dat ‘oorlog in strijd is met de wil van God’ en die van
In onze assemblee hebben we veel woorden gebruikt, maar daaruit hebben we een nieuw voornemen gevormd. Nu vragen we Gods hulp om onze beloften in daden om te zetten. We verplichten onszelf om samen te werken met alle mensen van goede wil. Terwijl we nadenken over de vruchten van ons werk in Karlsruhe, nodigen we iedereen uit om samen pelgrims te worden.
Want in Christus worden alle dingen nieuw. Zijn liefde die allen wordt aangeboden, ook de laatsten, de minsten en de verlorenen, kan ons bewegen en bemoedigen tot een pelgrimage van gerechtigheid, verzoening en eenheid.